Tot ziens, goede gitaarvriend...

Het was oktober 2005 toen we elkaar leerden kennen, Alex en ik. Gitaarles, via de volksuniversiteit van Papendrecht. Elke twee weken een uur gitaarles van Hans.
We zaten naast elkaar en hadden al snel een klik.
Wat hebben we gezweten, dat eerste jaar. "Een G-akkoord? Fok-fok-fok-fok! Daar breek ik m'n vingers op!" verzuchtten we dan weer.

Na het eerste jaar verloren we elkaar een jaartje uit het zicht. Ik verhuisde naar de privé-lessen bij Hans thuis, terwijl Alex nog een jaartje bij de VU bleef.
Maar na een jaar kwam Alex ook over. Eerst lesten we nog in het onderhuis van Hans, later verhuisden we naar de nieuwe lesruimte die Hans zelf gebouwd heeft.

Vanavond kwam het bericht: "Ik stop ermee. Ik heb het te druk om door te kunnen gaan. De zomervakantie heb ik erover nagedacht, maar ik zie geen andere uitweg. Ik vind het verschrikkelijk jammer, maar het is niet anders, het gaat gewoon niet meer. Drukke baan, opgroeiende kinderen die ik aandacht moet geven, m'n sport."

Wat hebben we leuke momenten gekend. Er zijn alleen maar goeie herinneringen.
Samen mopperen als er weer zo'n hilly-billy-song voorbij kwam. Samen lachen als we weer eens zaten te klooien. Maar ook vol overgave raggen op onze gitaren als we "Politik" speelden
Wat speelden we lekker samen op les, maar ook tijdens de uitvoeringen in 2011 en 2012 in "De Klok" in Kinderdijk.
Je bent al die jaren m'n gitaarlesmaatje geweest. Bedankt daarvoor!

De absolute favoriet van Alex was "A rush of blood to the head". We hebben hem vanavond weer gespeeld, tijdens de laatste les. En op verzoek van Alex speelden we ook nog "Wish you were here", omdat hij vond dat ik die solo zo lekker speel. "Da's Corno's nummer"' zei hij.

Ik vind het vreselijk jammer, maar het is zijn keuze om te stoppen en die moet ik respecteren. Z'n plek blijft een paar maanden vrij, voor het geval hij spijt krijgt. Maar ik ben bang dat het definitief is.

Ik citeer een regel uit "Optocht door de tijd"van Paul van Vliet:
"Maar wij zullen altijd afscheid moeten nemen
Want onontkoombaar loopt de wekker af
Je kan niets of niemand voor ‘t leven claimen".

Tot ziens, goede gitaarvriend, laat nog eens van je horen.

Bedankt voor het spelen.

Bedankt voor het lachen.

Het ga je goed.