Uit nood geboren, want als het aan mij had gelegen had het nog wel even geduurd voordat ik aan de smartphone zou gaan. "Ik word te oud voor die rrrrotzooi!" zei Wim Sonneveld ooit. Maar ja, als je telefoon ermee stopt, dan moet je wel.
Toen ik m'n ouwe vertrouwde toestel laatst aanzette, verscheen de melding: plaats SIM-kaart. Maar ja, die zat er gewoon in. Dus, ik de batterij uit het toestel gehaald, simkaart eruit en voorzichtig met een zachte doek schoongemaakt. Het hele spul weer terug, toestel aan: "Plaats SIM-kaart" bleef 'ie ijzerenheinig tegen me zeggen.
Sja, toen wist ik hoe laat het was. Na bijna 3 jaar trouwe dienst bij dag, nacht en ontij moest ik helaas afscheid nemen van m'n trouwe E72. Jammer, want ik heb zelden zo'n topding gehad.
En dus ben ik sinds vorige week de trotse bezitter van een Nokia Lumia-toestel. Een smartphone met Windows 8 erop. Man-man-man, wat is dat wennen zeg. Maar ik ben er wel blij mee. Bovendien: Nokia, dus goed. Punt.
Maar alles is totaal anders. Er is werkelijk geen enkele passende vergelijking met m'n E72. Het toestel is nu een bijna week in m'n bezit, maar ik kan er gelukkig behoorlijk goed mee uit de voeten. Hij reageert lekker snel en soepel en ik heb er van alles op gezet: buienradar, algemeen dagblad, dropbox en voor de handigheid ook een kookwekker. En om hem netjes te houden ook gelijk maar een mooi leren hoesje erbij gekocht. Hopelijk kan ik hier weer een paar jaar mee vooruit!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten