Was het maar vast advent...

...zei Pa tegen me. Toen we vanmiddag, als twee generaties Van Weijen, met de Noordzee klotsend in onze knieholten stonden. In de branding van de Noordzee, aan het strand van Oostkapelle. En we lachten er hartelijk om met z'n tweeën.

Het is weer september, de nazomer is begonnen. Pa en Ma staan met de caravan in Zeeland, Oostkapelle. En vandaag zijn we een dagje bij ze geweest.

Even na negen uur vanmorgen reden we weg, richting Oostkapelle, over de A16, A17, A59 en A58, via Bergen op Zoom Walcheren in. Als je niets tegen hebt rij je er in zo'n 5 kwartier naar toe. En dus zaten we tegen 11 uur in Zeeland, op de camping aan de koffie.
Er hangt altijd zo'n gemoedelijke sfeer op zo'n camping, van ons kent ons. Heel erg ontspannen allemaal.
Na de koffie zijn we boodschappen gaan doen in het dorp, want Ma wilde 's avonds spaghetti maken, dus er moest nog gehakt gehaald worden, bij de Emté. Dat is volgens mij een redelijk grote supermarktketen die je vooral in Brabant en Zeeland tegenkomt.
Ik schreef het al, deze tijd van het jaar waarin de zomer op z'n eind loopt en je heel langzaam de dagen korter ziet worden, maakt me altijd een beetje melancholisch, nostalgisch. Ik bedoel: Loop je daar in een supermarkt in Zeeland, staat daar opa's pindakaas: PCD pindakaas. Zo, da's echt nostalgie! Ik heb gelijk 2 potten in de boodschappenkar gezet. Ik weet nog dat ik als kind dat de allerlekkerste pindakaas vond.
Terug bij de caravan hebben we lekker een boterham gegeten. Daarna moesten we vluchten voor de regen die vanuit zee op kwam zetten.
Gelukkig was het na een uurtje weer droog en konden we op pad. We zijn gewoon lekker naar het strand gegaan. En daar stonden we dus: twee generaties Van Weijen, met de Noordzee aan de kuiten. Mooi beeld moet dat zijn geweest, twee van die Van Weijen's met dat kenmerkende Van Weijen-karakter.
Later dronken we koffie met een appelpunt bij Strandpaviljoen "De Piraat"

En daarna nog één keer de Noordzee in onze knieholten. Ahh, die zeelucht, het geluid van de brekende golven op het strand, de zeemeeuwen. Fantastisch.

Rond een uur of 5 gingen we weer terug en onderweg in de auto besloten we een frietje te eten bij de frietboer in het dorp. Altijd lekker en een goeie frietboer trouwens! Het was er druk, vooral veel Duitsers. Die hebben zeker nog vakantie.

Later bij de caravan hebben we een toetje gegeten en koffie gedronken. En om een uur of 8 reden we weer huiswaarts. Dankbaar en voldaan, na een prachtige dag met pa en ma.

Hieronder een foto-impressie van deze dag.