Een nieuwe muzikale weg

Muziek is artistieke veelzijdigheid. Volgende week dinsdagavond is het zover: Ik sla dan een nieuwe muzikale weg in. Een weg die parallel loopt aan de weg die ik al in 2005 ingeslagen ben: gitaarspelen. Sinds een jaar of twee is daar de basgitaar bijgekomen.
Maar, de gitaar, in al zijn varianten, heeft uiteindelijk zijn oorsprong in het oudste klassieke snaarinstrument ter wereld: De harp.

Ik loop er al een tijdje mee rond, met het idee om een harp te leren bespelen. Ja: Ik weet het en ik hoor het iedereen denken en zeggen: da's wel effe andere koek dan gitaar spelen, dat zou wel eens behoorlijk moeilijk kunnen zijn. Daar ben ik me heel erg van bewust. Maar toch: ik wil mezelf een kans geven. En dus heb ik vorige week de stoute schoenen aan getrokken en ben op zoek gegaan naar iemand die me daarbij kan helpen. En die heb ik gevonden: Suzanne Zijderveld.
Ik ken haar (nog) niet persoonlijk , maar ben haar op het spoor gekomen via muziekschool De Rover, in Hardinxveld-Giessendam. De eerste kennismaking per mail was eigenlijk gelijk heel positief: Zo vindt ze het een voordeel dat ik al gitaar speel en dus muzikale ervaring heb en dat ik akkoorden kan lezen. "Daar kunnen we zeker wat mee", schreef ze in haar antwoord op één van m'n eerste mailtjes waarin ik iets verteld heb over m'n gitaar-achtergrond.

Andreas Vollenweider

Dinsdag 12 maart gaat het gebeuren, m'n eerste les. Ik ben zo benieuwd, spannend maar tegelijk kijk ik er heel erg naar uit. Ik vind de harp een heel mooi instrument, de klank: fantastisch. Ik heb ook een stel CD's van Andreas Vollenweider, een Zwitserse harpist. Keer op keer een genot om naar te luisteren.
Maar ik ben eigenlijk getriggerd, door het prachtige harpconcert dat tijdens het laatste Kerst-Doelenconcert in december 2012 werd gespeeld. Ik heb het met kippenvel zitten beluisteren. En nog twee keer ook, want ik heb het concert 2 avonden bezocht.
Nou heb ik niet de illusie dat ik in een mum van tijd ook zo kan spelen, want da's een hele lange weg en nog heel ver weg. Ik ga dit doen omdat ik mezelf een kans wil geven. En een gevierde en beroemde concertharpist hoef ik niet te worden. Als ik er maar enigszins op kan spelen, dat lijkt me om te beginnen een mooi streven. Gitaarspelen is me tenslotte ook gelukt, door vol te houden en me erin vast te bijten. Dus wie weet.
Wordt vervolgd...