Zomertijd... Eindelijk!

Eindelijk! Het leek er maar niet van te komen. En al lijkt de winter een lange adem te hebben en het begin van de lente met de bijbehorende lentetemperaturen op afstand te houden, dit houdt 'ie toch mooi niet tegen: Zomertijd!

Wat heb ik hier naar uit gekeken. Zodra in januari de feestdagen voorbij zijn, dan streep ik de weken weg: Nog 13 weken, nog 12, nog 11.. Geduldig afstrepen op die kalender. Maar er leek maar geen eind aan te komen. Maar vannacht is het dan eindelijk zover, de zomertijd gaat in. Voor mij betekent dat het definitieve einde van de winter, ook al kan het nog tot ver in april koud zijn, sneeuwen en vriezen.
Maar dat doet me niets meer. Kijk naar buiten en zie het gebeuren: heel langzaam zie je aan de bomen en de struiken groene puntjes ontstaan. En ook al is het dan nog te koud voor de tijd van het jaar, er zijn van die dagen waarop je uit de wind, in de zon en weliswaar met een trui aan al zo ontzettend lekker kunt genieten van de kracht van de zon. Want ondanks de kou die maar aanhoudt, zie ik toch regelmatig de temperatuursensor die op het dak van ons huis staat in het zonnetje ruim de twintig graden aantippen!
We moeten nog even volhouden. Want het ziet er naar uit dat over een dag of 10-12 een ommekeer gaat plaatsvinden.

Op de website van Marc E. Putto staat te lezen:"Rond 10 april een omkeerpunt naar.. milder. Voorlopig houdt de megablokkade boven Noord-Europa aan, maar een omkeerpunt is allengs in zicht en wel rond 10 april 2013."
En uit de meerdaagse verwachting van het KNMI: "Aanvankelijk aanhoudend te koud voor de tijd van het jaar, wel geleidelijk wisselvalliger met toenemende neerslagkansen. Later in de periode geleidelijk oplopende temperaturen."
We moeten dus echt nog even door die koude zure appel heenbijten. Laten we hopen dat de weerkundigen het bij het rechte eind hebben.