Achterwachtblues

Ik heb een topbaan, laten we dat voorop stellen. Klagen over m'n werk doe ik niet. En zeker niet op het internet. En al helemaal niet in deze tijd waarin je werk moet zien te houden als je het hebt. Maar de afgelopen week was er weer eentje hoor.
Ik heb de achterwachtblues.

Afgelopen week had ik hem weer: achterwachtdienst. Dat betekent een week lang 24 uur per dag beschikbaar zijn voor alle ICT-problemen op het werk. De laatste paar diensten verliepen eigenlijk redelijk soepeltjes. Maar deze week? Hou maar op.
Hoogtepunt was afgelopen zondag: het begon om kwart over zes (6!!) 's ochtends en het stopte eindelijk om half 4 's middags. Er zijn gedurende zo'n dag momenten dat je geen hamer in je hand moet hebben. Want in combinatie met een gsm, kan dat wat schade geven. Maar ja, het is onderdeel van m'n werk en het hoort er nou eenmaal bij.

Ik moest van de week wel een paar keer denken aan een preek van onze dominee van alweer een tijdje geleden. Die ging erover dat wij tegenwoordig allemaal zo snel in de slachtofferrol schieten. Dat als je in de file staat, dat je denkt "dat heb ik weer". Terwijl je ook kunt denken:"ik zit hier, lekker comfortabel, radio aan, mooi weer buiten en ik kom vanzelf thuis".  Ik vond dat toen wel een eye-opener en nog steeds eigenlijk. Want uiteindelijk is mijn werk ondersteunend aan een zorgproces in een ziekenhuis. Waar mensen liggen die het niet zo breed hebben en afhankelijk zijn van de zorg van het verplegend personeel. Misschien moet ik wel dankbaar zijn, dat ik daar een bijdrage aan mag leveren. Want als ik m'n werk niet of niet goed doe, heeft die patiënt daar uiteindelijk last van.
Als je het zo bekijkt, dan heb ik eigenlijk helemaal geen recht van spreken toch?

Maar goed, ondanks alles, die achterwachtblues was er toch. Daarom zijn we vanavond lekker uit eten geweest, bij de Griek. Uiteraard, waar anders? Gewoon, even lekker ontspannen, even  met z'n tweetjes er lekker even uit, even wat gezelligs doen.
Tegenwoordig gaan we graag naar Grieks Restaurant Mythos, in Zwijndrecht. Die bevalt ons erg goed en het is er gezellig.
We hebben daar lekker met z'n tweeën zitten genieten. Want na zo'n week valt er zo'n last van me af. Dat gevoel van vrijheid, dat je niet meer op je telefoon hoeft te kijken of je soms nog gebeld bent: Verlossend.
We hebben er heerlijk gegeten: Kirstie heeft lekker zitten kluiven aan lamskoteletjes. En ik nam gegrilde ossehaas in een griekse wijn-portsaus. Het was heerlijk!
Rond 20.00 uur waren we weer thuis.
Het vrije weekend is begonnen, leve de vrijheid!