Reanimatietraining

Afgelopen week, dinsdag 12 februari, was het weer zover: de verplichte jaarlijkse reanimatietraining op m'n werk. Sinds een jaar of 3 is dat verplicht, voor elke werknemer. Deze training wordt gegeven door de mensen van ons eigen reanimatie-team.
Ik vind het wel een goeie zaak. Want stel je voor, ik loop door het ziekenhuis, iemand wordt onwel en moet gereanimeerd worden en dat ik dan zeg: "Sorry hoor, ik ben van ICT, u moet niet bij mij zijn". Dat kan natuurlijk niet. En buiten dat: Machteloos toekijken bij zoiets lijkt me verschrikkelijk, dat je niet weet wat te doen. Volgens mij vergeef je jezelf dat nooit!

Het was voor mij de 2e keer dat ik de training volgde. Vorig jaar had ik de griep toen ik naar de training moest en heb ik er nooit meer iets van gehoord. Maar een paar weken geleden kreeg ik de oproep voor de training van dit jaar. Deze is weer een jaar geldig, tot februari volgend jaar.

De training begon met een instructie over stabiele zijligging. Wanneer je constateert dat iemand onwel is geworden, maar nog wel bij is of in ieder geval zelfstandig ademhaalt, ga je uiteraard niet reanimeren. Om te voorkomen dat zo iemand stikt in z'n eigen tong omdat die naar achteren zakt, pas je stabiele zijligging toe.
Ook wanneer het slachtoffer gaat braken, kan hij op deze manier niet stikken in het braaksel, omdat de mond lager licht dan de slokdarm en het dus altijd weg kan.

Daarna kwam de BLS-instructie (Basic Life Support). Deze is er op gericht om bij een slachtoffer met een hartstilstand de circulatie op gang te houden. Dit is van levensbelang. De hersenen raken na 4-6 minuten zonder zuurstof al beschadigd. BLS bestaat uit 30 borstcompressies, gevolgd door 2 beademingen. Lukken de 2 beademingen niet, ga dan direct door met borstcompressies, want circulatie is het allerbelangrijkste!
Je moet ook direct hulp inschakelen van een collega die de crashcar met daarop de AED moet gaan halen en en het reanimatieteam moet inschakelen via een speciaal alarmnummer in ons ziekenhuis.

Sinds de training van vorig jaar wordt ons ook geleerd hoe je met een AED (Automatiche Externe Defibrilator) om moet gaan. Je zet het apparaat aan, plakt de 2 pads op de juiste plek en volgt de instructies die het apparaat geeft. Voorzichtigheid is geboden, want op het moment dat de AED de schok toedient, moet iedereen van de patient afblijven. Anders is de kans groot dat je een 2e slachtoffer hebt!

Na de instructies over  BLS en AED, moesten we een praktijkexamen doen met z'n tweeën waarbij we afwisselend moesten reanimeren, beademen en de AED bedienen. Dat was best heftig, want de eisen zijn streng! Ik had het zweet op m'n kop staan toen ik klaar was.
Maar goed, ik heb het gehaald en daar ben ik blij mee. Eigenlijk zou iedereen zo'n training moeten volgen, zodat je weet wat je moet doen en niet in paniek raakt.