De kop is eraf

Zo.
De kop is eraf.
De eerste week werken na de zomervakantie zit er weer op. "Ben je een beetje door je eerste week heengekomen?" vroeg een collega aan me. Dat is ook iedere jaar dezelfde vraag he? Net zoals elk jaar na de feestmaand december menigeen altijd in januari opnieuw verzucht: "Zo, he-he, we hebben het weer gehad, blij dat het weer voorbij is, het gewone leven gaat weer beginnen".
Toch vreemd, als ik er nu over nadenk. Wanneer we allemaal druk met onze dagelijkse beslommeringen bezig zijn, denken we allemaal "oh, had ik maar een weekje vrij of vakantie, dan had ik dat gezeur allemaal niet aan m'n hoofd". En als we dan vrij zijn geweest, zijn we blij dat het weer gaat beginnen, dat 'gezeur'.
Kennelijk hebben we het dan toch nodig, dat 'gezeur'. De mens zit raar in elkaar.

Maar goed, de eerste week. Sja, wat zal ik ervan zeggen. De eerste dag, daar zie je als een berg tegenop. Want je beseft dat het afgelopen is met de vrijheid. Terug in het gareel, in het keurslijf van de regelmaat. Alsof je terugkomt van je weekendverlof en je je weer moet melden aan de gevangenispoort.
Maar ja, het leven kan niet altijd bestaan uit feestjes en oneindige vrijheid. Want dan wordt het ook weer zo gewoon he? Nu heb je vooraf iets om naar uit te kijken.
Ik kan me de tijd nog herinneren -  en op m'n werk bijna al m'n collega's -  dat ik, zodra het pinksteren was geweest, pontificaal met een scheurkalender aan de muur bij m'n bureau zat. En elke vrijdagmiddag, vlak voor het naar huis gaan, scheurde ik met veel genoegen een vel eraf: Zo! Nog zoveel weken te gaan tot de zomervakantie. Het leidde alltijd tot veel hilariteit.

Toch is het me niet tegengevallen en dat is maar goed ook, want anders wordt het een erg lang jaar. Maar nu het weer weekend is, is dat ook weer lekker.
We wilden vanmorgen beginnen met lekker uitslapen. Mooi niet dus: om 8 uur lagen we elkaar klaarwakker aan te kijken. Beetje dom, maar ja, wat doe je eraan?
Toen ik bij de kapper was geweest zijn we naar de Intratuin gereden. De orchidee in de vensterbank had de geest zo ongeveer gegeven, dus Kirstie wilde die graag vervangen.
Daarna nog even naar Walburg, om sushi te halen bij de sushi-bar, voor vanavond. Lekker met een salade en witte rijst.
Vanavond ook weer naar de Ark, voor de eerste oefensessie met de muziekgroep, ook weer leuk. En daarna naar John, om als "mannen onder elkaar" een borrel met elkaar te drinken om het seizoen in te luiden.