Gitaarles

Zo na de vakantie beginnen ook de eerste activiteiten weer op te starten. Zo had ik vanavond m'n eerste gitaarles weer van het seizoen. Hans was bijzonder blij ons allemaal weer te zien en was in een opperbeste stemming.

We hebben zo in de loop der jaren een vast groepje van 5 man, waar zo af en toe eens iemand voor kortere tijd bij aansluit. Het was leuk om weer samen te spelen, praten en vooral lachen.

Pas als je weer samenspeelt, besef je hoe je dat gemist hebt. Samen muziek maken geeft een extra dimensie. Zo speelden we een nummer van Coldplay, "A Rush Of Blood To The Head". Werkelijk een briljant stukje muziek met halve noten en afgebroken akkoorden. Als ik dat thuis zit te spelen klinkt het kaal. Maar met elkaar, terwijl sommigen een andere partij spelen, staat het als een huis. Dan zit je elkaar na het slotakkoord aan te kijken en zegt tegen elkaar wat een fantastisch nummer het eigenlijk is.

Ik ontdek ook steeds meer en meer dat het met gitaar spelen eigenlijk hetzelfde is als met fietsen of autorijden: Je verleert het niet. De basisvaardigheden en technieken zijn zo ingesleten dat je ze uitvoert zonder erbij na te denken. Het zijn natuurlijke bewegingen geworden. En dat had ik, toen ik in september 2005 serieus gitaarles ging nemen, nooit gedacht. Hoe vaak heb ik wel niet verzucht: "Ik leer het nooit". En nu speel ik veel van de nummers uit m'n hoofd. Ik weet vaak niet eens welke akkoorden ik pak, maar weet wel waar m'n vingers op het fretboard maartoe moeten. Het menselijk brein zit wonderlijk in elkaar.

Vroeger, in de klassieke oudheid, waren er geen gitaren. Wel veel andere snaar-instrumenten als harp en citer. Citer is afgeleid van het Griekse woord kithara, een instrument uit de klassieke oudheid dat werd gebruikt in het Oude Griekenland en later in het hele Romeinse Rijk en in de Arabische wereld (Arabisch قيثارة). Ook het woord 'gitaar' is afgeleid van "kithara"
Op ons vakantie-eiland Lesvos is daar een mythe over: Arion van Lesvos.

Wikipedia: Arion was een Griek die geboren werd rond 650 v.Chr. op het eiland Lesbos, meer bepaald in de stad Methymna. Hij ontpopte zich tot een groot zanger en citerspeler, spelend aan het hof van de tiran van Korinthe, genaamd Periander.

Na een succesvolle 'tournee' keerde hij met een schip met een volledig Korinthische bemanning terug naar Korinthe. Maar de zeelui beroofden hem van zijn winsten en planden om hem overboord te gooien. Arion smeekte om nog een laatste lied te mogen zingen. Hij zong een prachtige aria ter ere van Apollo op de achterplecht van het schip. Vervolgens ging hij overboord...

Maar het zou geen mythe zijn zonder een tussenkomst van de goden. Want zodra het schip ver genoeg gevaren was kwam er een dolfijn, een van de dieren van Apollo, die Arion van de verdrinkingsdood redde door hem aan land te zetten op de Peloponnesos. Vervolgens ging hij over land naar Korinthe.

Aangekomen in het paleis van Periander vertelde Arion aan hem zijn verhaal. Maar deze geloofde hem niet. Toen een tijdje later de bemanning van het schip aankwam in het paleis, verklaarde die dat ze Arion in Italië hadden achtergelaten. Plotseling kwam de zanger tevoorschijn en stonden de zeelui als leugenaars te kijk.