Uitnodiging: persoonlijke update van Raad van Bestuur

Gisteren trof ik in de mailbox op m’n werk een uitnodiging aan van de Raad van Bestuur (RvB) van ons ziekenhuis: “Graag nodigen wij jullie uit voor een bijpraatmoment van de Raad van Bestuur. Op de agenda staat een update over het herstel van onze financiën en de samenwerking met partners in de regio, onder andere over het borgen van de kwaliteit van zorg in het Ruwaard van Putten Ziekenhuis. Uiteraard is er genoeg gelegenheid voor het stellen van vragen. Er zijn vijf bijeenkomsten gepland in de hoop dat we zoveel mogelijk collega's kunnen bijpraten. Jullie aanwezigheid wordt zeer op prijs gesteld.”

Vanmorgen om 8.00 uur ben ik naar één van de bijeenkomsten geweest. Want ja, je wilt toch weten hoe het ervoor staat. Het is al langere tijd stil en je hoort niet veel meer dan wandelganggeruchten. Dus zo’n uitnodiging pak ik graag aan: informatie uit de eerste hand, daar heb ik wat aan.

In het kort was de boodschap: Het ziekenhuis is op de goede weg terug, maar we zijn er nog niet. Meest positief is dat terwijl we in september nog afstevenden op een verlies van bijna 8 miljoen euro, we dat nu om hebben weten te buigen naar een hele voorzichtige kleine plus van 0,2 miljoen, oftewel 2 ton. De RvB is erg blij dat op zo’n korte termijn zo’n resultaat is bereikt.

Na de bijeenkomst in september is aan het personeel gevraagd om voorstellen tot kostenbesparing te doen. Aan die oproep is op grote schaal gehoor gegeven en dat is zeer gewaardeerd. Zoiets zegt iets over de bereidheid van het personeel om de zaak vlot te trekken. Zeker toen een meerderheid van het personeel ook nog eens aangaf af te willen zien van het kerstpakket. Maar de RvB wil toch “dank jullie wel” tegen het personeel zeggen omdat er hard is gewerkt in de afgelopen periode. Dus het kerstpakket blijft. En volgend jaar wordt er opnieuw naar gekeken.

Al met al vertegenwoordigen alle aangedragen ideeën tot kostenbesparing een bedrag van 4,1 miljoen euro. Dus ruim de helft van de besparingen is door het personeel aangedragen en gerealiseerd. De RvB is daar zeer content mee.

Voor het komende jaar, 2013, is een begroting opgesteld die op de nullijn zit. Maar het blijft een begroting van 6 miljoen euro die we moeten gaan halen. Uitgaande van 0% groei, stijgende lasten, hoger wordende loonkosten en een oplopende inflatie, wordt dat een hele uitdaging. Dus de RvB blijft een beroep om ons doen om verantwoord om te blijven gaan met geld en middelen. De broekriem blijft dus aangehaald.

Verder zijn we uitgebreid bijgepraat over de ontstane situatie in het Ruwaard van Putten en de rol van ons ziekenhuis daarin.
Op de dag dat het misliep in het Ruwaard, is er op hoog niveau koortsachtig overleg geweest tussen de RvB’s van het Ruwaard en het Maasstad. Vanuit het Ruwaard kwam een hulpvraag. Om patiënten en personeel op te vangen. Dit is in de afgelopen tijd ook op grote schaal en in een hele korte periode gebeurd: patiënten van het Ruwaard liggen bij ons en personeel van het Ruwaard is overgeplaatst naar ons ziekenhuis. De ontstane situatie zorgt voor nogal wat onrust onder het eigen verplegend personeel. De eerste geruchten over een op handen zijnde fusie met het Ruwaard doen de ronde al door ons ziekenhuis. Dit is echter veel te voorbarig en vooralsnog niet aan de orde. De fase waarin over zulke zaken gesproken wordt ligt nog heel ver voor ons en blijft dat ook zo. We hebben onze handen voorlopig vol aan onze eigen agenda.

Wat wel aan de orde is, is dat er heel serieus gekeken wordt hoe de samenwerking tussen de vier ziekenhuizen ten zuiden van Rotterdam opnieuw en beter vormgegeven kan worden. Want er wordt nu veelal langs elkaar heen gewerkt, bewust en onbewust. De ziekenhuizen waar het om gaat is het Van Weel Bethesda (Dirksland), Ruwaard van Putten (Spijkenisse), Ikazia (Rotterdam) en het Maasstad Ziekenhuis zelf. Er moet veel meer en nauwer samengewerkt worden tussen elkaar. Ook de verzekeraars dringen hier op aan. Ieder ziekenhuis heeft z’n specialisaties. Als we die krachten weten te bundelen, kan de zorg op een veel hoger niveau komen en dat is in het belang van de patiënt.

Ik ging met een positief gevoel weg van deze bijeenkomst. De toon, de sfeer en de inhoud van het verhaal stralen hoop uit. Hoop op een mooie toekomst, al hebben we nog wel een weg vol bobbels, gaten en andere hindernissen te nemen. Het nieuwe jaar wordt een jaar met uitdagingen.