grrrr! moet je een bijt? |
Dat hebben we dus nog nooit meegemaakt. En als je haar dan 's avonds te eten geeft valt ze aan op haar bak alsof ze de hele dag nog niets gehad heeft! Zo mogen we het graag zien!
Afijn, vandaag dus terug naar de dierenarts. Ze stelde zich gelukkig niet zo aan als vorige week, dus Kirstie zat gelukkig niet voor gek in die wachtkamer.
De dokter zag dat het goed met haar ging. In het oortje zitten toch nog wat verdroogde restjes van de ontsteking, maar die zullen in de loop van de tijd door de beweging van de haartjes in de gehoorgang naar buiten gewerkt worden. Dus als ze zit te krabben aan haar oor, dan heeft ze gewoon jeuk.
Verder is de snotterigheid en het niezen zo goed als weg. Maar voor de zekerheid moeten we de komende week nog wel antibiotica blijven geven, want 100% is het nog niet over. En als het daarna nog niet weg is, dan vragen we gewoon nog een kuurtje. Want we willen haar er vanaf hebben, daar is deze hele exercitie tenslotte om begonnen.
Ik heb in de afgelopen week overigens wel een otoscoop aangeschaft, zodat we zelf in het oortje kunnen kijken als we het niet vertrouwen. Zodoende zijn we zelf in staat om te bepalen of het nodig is dat er een dierenarts naar kijkt. Want ja, alles bij elkaar heeft dit toch zo'n 65 euro gekost.
Nou zeur ik daar niet over want je weet dat dat kan gebeuren als je de verantwoordelijkheid neemt om voor een dier te gaan zorgen. Maar alles wat we daar op kunnen besparen is natuurlijk mooi meegenomen. Vandaar dus de otoscoop. Ook handig trouwens als m'n eigen oren weer eens problemen geven.
We zijn in elk geval heel erg blij dat ze zo is opgeknapt. De dokter heeft haar ook gewogen en er bleek sprake te zijn van gewichtstoename. En dat is heel mooi. Want de laatste 2 jaar viel ze telkens een beetje af, terwijl ze alleen maar meer leek te gaan eten. Die tendens lijkt nu gestopt te zijn.
Dus, de toekomst voor ons loedertje ziet er weer goed uit!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten