Vandaag bleef ik hangen bij de avond van dinsdag 31 juli 2012. We hadden die bewuste avond een bijzondere ontmoeting, bij Taverna Alonia. Hieronder een citaat uit m'n vakantiedagboek, letterlijk, zoals het afgelopen zomer opgeschreven is.
"...Tegen 21.00 uur zijn we wat gaan eten bij Alonia. En dat beviel erg goed! Kennelijke hebben ze een nieuwe kok, want het eten was fantastisch. Kirstie had lamskoteletjes, maar het leken wel biefstukjes. Ik had meze bekri, maar zo heb ik hem nog nooit geproefd. We gaan daar vast nog eens eten.
Bij Alonia kwamen we ook "De Zweed" tegen. Torsten Äkerberg heet hij. Hij komt al 35 jaar op het eiland. Wij leerden hem kennen bij Liokambi. Hij huurde daar altijd het stenen huisje voor een paar maanden. Is dat wat. Ben je met vakantie, zit je ineens met een psychotherapeut uit Zweden aan tafel. Hij vertelde over zijn prostaatkanker en de chirurg die zijn leven redde. Toen hij de diagnose had, heeft hij een pelgrimstocht door de de bergen naar het klooster van Mandamados gemaakt. Het was een barre tocht van een dag, waar geen einde aan leek te komen. Elke keer als hij een berg over was, was daar de volgende alweer. Maar hij vond het bijzonder inspirerend en heilzaam. Best een bijzonder verhaal. Want hij zei niets met religie te hebben, maar wel te begrijpen dat mensen daar steun in vinden. Tegenwoordig houdt hij een fotoblog bij op internet, "Lesvos Imprints". Hij wordt daarbij geholpen door z'n dochter die professioneel fotografe is.
We hadden ons eten op en hebben afscheid van hem genomen. Hij wenste ons een fijne vakantie toe. Wat een aardige maar vooral innemende vent is dat. Hij is inmiddels 63 jaar en is driekwart van het jaar op Lesvos."
Ik weet nog goed, opa was zwaar ziek en lag op bed. Ik was bij hem en ik had die week m'n rechterarm gebroken en zat in het gips. Ik weet nog als de dag van gisteren dat hij, in zijn zware ziek zijn en breekbaarheid, bezorgd aan me vroeg: "Ha vent, wat heb je?". Die vriendelijkheid, die zag ik ook terug in deze Zweedse psychotherapeut. Zo maar iemand, die toevallig op je weg komt, ver van huis. En die dan ineens een herinnering van vroeger bij je naar boven laat borrelen, zomaar, uit het niets. Onze ontmoeting was ook spontaan. We zaten daar te eten en terwijl kwam hij het terras van de taverna op lopen. Ik herkende hem en stak m'n hand op. Hij keek verwonderd en liep op ons af en vroeg of hij ons moest kennen. Toen we hem vertelden dat we jaren op Liokambi verbleven als hij daar ook was, herinnerde hij ons zich en kwam hij bij ons aan tafel zitten. We haalden wat kleine herinneringen aan Liokambi op en kwamen terloops uit op het gesprek zoals hierboven beschreven.
Deze man heeft een grote reputatie. Bij Microsoft is hij één van de belangrijkste mensen geweest als het gaat om coaching en mentorschap. Hij heeft daar ook verschillende boeken over geschreven. Dat deed hij bij Liokambi, in de maanden dat hij daar z'n huisje huurde, jaren geleden alweer. Dat huisje was ook voor niemand anders te huur; hij woonde er praktisch.
Tegenwoordig is hij CEO van het Zweedse bedrijf Metodica AB. Op de site staat:
Persoonlijke ontwikkeling voor individuen en groepen op het midden -en topmanagement. Mentor voor individuen binnen de commerciële wereld. Groepsgesprekken met partner Angela Högberg. Cliënten in Zweden, alsook over het Europese continent en de VS. Raadpleeg onze website www.metodica.se waar u veel informatie vindt over de manier waarop we werken. Aarzel niet om ons te contacteren. Een man met een diep humanistische kijk op het leven en mensen.
Kortom, een bijzonder interessant persoon. Het was een bijzondere ontmoeting, die komende zomer vast en zeker een vervolg krijgt. Wie weet wat voor gesprekken dan nog volgen, maar ik verheug me er nu al op!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten