Opgeruimd het nieuwe jaar in!

Rommel, losliggend spul. We hebben er allemaal wel eens last van. Tot je het zat bent. En dan zijn er 2 opties:
1: Weg ermee!
2: Opruimen!

Ik ergerde me er al een tijdje aan: rondslingerend spul. Op een gegeven moment word ik daar helemaal kriegelig van: van rechts naar links leggen en van links weer terug naar rechts, meerdere keren op een dag. En op een gegeven moment ben je spullen kwijt. Wat een ergernis.
Wat is het geval? Aan de eetkamertafel zitten we altijd met de laptop. En in het hoekje naast de eetkamertafel staat een krukje, met de printer erop. Maar op een gegeven moment is dat krukje helemaal vol met spullen komen te liggen. Als ik iets wilde scannen, moest ik eerst een berg rommel van de printer afhalen. Dat doe je 1x, 2x, maar de derde keer had ik er genoeg van. "Dit moet anders!", dacht ik bij mezelf.
Zo gezegd, zo gedaan.

Dus zijn we aan het eind van de morgen naar Barendrecht gereden, naar Ikea. "Opgeruimd het nieuwe jaar in" stond er op de website. Alsof ze het wisten..
We hebben een verrijdbaar ladenblokje gekocht, met drie laden.

Kirstie liep ook nog even over de slaapkamerafdeling en zag een dekbedovertrek die ze erg leuk vond. Hup, ook mee, samen met een bijpassende kleur matrasovertrek.
En bij de kassa lagen van die gekleurde plastic limonadebekers, altijd handig. En van die klemmetjes om zakjes e.d. dicht te klemmen.

Na de kassa stond een kraam met appelflappen, lekker voor bij de koffie vanavond! We hebben tenslotte nog vakantie, dus dan mag het.

Thuis gekomen ben ik op m'n gemakje dat kastje in elkaar gaan zetten. Vroeger was dat altijd een spannende klus, want de grote vraag was altijd of alles er wel inzat en alles ook klopte. We kennen het allemaal van vroeger: Dat je dan halverwege bent met tobben en niet verder kunt omdat net die ene schroef of dat verbindingsstuk ontbreekt. Maar, ook bij Ikea heeft de tijd niet stil gestaan en doen ze aan kwaliteitsmanagement. Het in elkaar zetten was een fluitje van een cent en er ontbraks niets.
Dus, het kastje staat nu op de plek van dat rommelige krukje. De printer erop, de rondslingerende spullen keurig in de lades. Goed bezig!

Kirstie is vanmiddag naar Marco, in het Albert Schweizer Ziekenhuis. Sinds de zomer vecht hij tegen de ziekte van Kahler. Afgelopen periode heeft hij een stamceltransplantatie ondergaan. En vanmiddag kwam het bericht dat hij naar huis mag. De stamceltransplantatie is aangeslagen! Tijdens de kerstdagen zag het er nog onheilspellend uit vanwege de complicaties die optraden, maar sinds een paar dagen is hij uit het dal opgeklauterd. Dat zal dus wel feest zijn, als hij morgen thuis komt. De toekomst lacht weer!

Als Kirstie vanavond thuiskomt, maak ik Giouvetsi, een Grieks gerecht met lamsvlees in tomatensaus en kritharaki. Later zal ik het recept hier op het blog zetten en wat meer vertellen over dit heerlijke gerecht.